dochodzenia do uzgodnień między poszczególnymi podmiotami tworzącymi Akcję, nie zdyscyplinowano wiecznych dysydentów. Do tych wszystkich kłopotów, skutkiem których rząd nie miał parlamentarnej większości, doszedł jeszcze jeden: pogłębił się kryzys przywództwa. Marian Krzaklewski wyraźnie nie sprostał sytuacji kryzysowej.<br><br>Okazało się, że w okresie przesilenia system kierowania formacją polityczną w myśl zasady: dziel i rządź, ustalanie komputerowych parytetów oraz wikłanie się w przewlekłe negocjacje, bo a nuż coś z nich wyniknie, jest mało przydatny. Marian Krzaklewski najwyraźniej nie miał żadnego planu wyjścia z sytuacji patowej próbując przez dłuższy czas grać tymi samymi kartami (jeżeli zmiana rządu, to znów premier bez samodzielnej pozycji politycznej