postawy życzliwej neutralności, a później i cichego współdziałania z partyzantką. Zawiodły też niemal całkowicie próby carskich dowódców użycia chłopów do walki z partyzantami. Na Podlasiu, w Łomżyńskiem, Sandomierskiem i południowej Lubelszczyźnie młodzież wiejska zgłaszała się chętnie do szeregów, a począwszy od lata chłopi w wielu oddziałach stanowili większość szeregowych.<br>Wśród dziesiątków tysięcy osób, karanych po powstaniu przez carskie sądy wojenne, liczba chłopów wynosiła około jednej trzeciej, a w niektórych rejonach dochodziła do połowy. Około 80 chłopów-powstańców zostało rozstrzelanych lub zginęło na szubienicy.<br>Skądinąd Rząd Narodowy, odkąd dostał się pod wpływy białych, niewiele zdziałał dla umasowienia ruchu, unikał też powierzania chłopom