wraz z tobą w miłosnym obłędzie.<br><br>Czemuż dusza w mrok dąży? Czemu losem zwie go?<br>Nigdy razem! A wpobok czas pusty się wlecze.<br>Czy jest we mnie ktoś inny, oprócz mnie samego,<br>Co ulega tym smutkom, którym ja krwią przeczę?<br><br>O, spojrzyj, jak ja teraz bezwolnie się trudzę,<br>Szczęściu swemu dziwaczne gromadząc przeszkody!<br>Jak swe żale uśpione o północy budzę<br>I jak idąc ku tobie, omijam ogrody!<br><br>Mógłbym duszę po kwiatach dla ciebie roztrwonić,<br>Mógłbym śmiercią oślepły znaleźć cię w gwiazd tłumie,<br>Ale szczęścia własnego nie potrafię bronić!<br>Wszak rozumiesz? Nieprawdaż?<br>Dziewczyna rozumie.<br><br>IV<br><br>I znów mówię: Gdy zazdrość w pustce