Typ tekstu: Książka
Autor: Liebert Jerzy
Tytuł: Poezje wybrane
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1930
na nie.
O człowieka, o miłość człowieka
Modlę się, Panie.

DZWONY
I

1. Wykuwała nas z brązu wieczność.
Twarde dźwięki słodkie dla ucha,
Ale ranią Bogiem i miażdżą
Każdego, kto się zasłucha.

2. My, dzwony, dzwony szumiące,
Jak łany spęczniałe ziarnem -
Mówimy do was pokarmem,
Mówimy chlebem białym.

3. My, dzwony, wśród dzwonów najmniejsze,
Do ciebie wołamy wyłącznie -
Nie myśl, że niby na łące
W naszych szumach utoniesz i spoczniesz.

II

1. Niewzruszone są nasze wieże,
A przecież stoją na ziemi,
Dźwiękiem mocnym, dźwiękiem powszednim
Rozdzierają wieczność pacierzem.

2. Tym, którym w serce zagląda
Krzew miłości - pali i kłuje -
O świcie
na nie.<br>O człowieka, o miłość człowieka<br>Modlę się, Panie.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;DZWONY&lt;/&gt;<br>I<br><br>1. Wykuwała nas z brązu wieczność.<br>Twarde dźwięki słodkie dla ucha,<br>Ale ranią Bogiem i miażdżą<br>Każdego, kto się zasłucha.<br><br>2. My, dzwony, dzwony szumiące,<br>Jak łany spęczniałe ziarnem -<br>Mówimy do was pokarmem,<br>Mówimy chlebem białym.<br><br>3. My, dzwony, wśród dzwonów najmniejsze,<br>Do ciebie wołamy wyłącznie -<br>Nie myśl, że niby na łące<br>W naszych szumach utoniesz i spoczniesz.<br><br>II<br><br>1. Niewzruszone są nasze wieże,<br>A przecież stoją na ziemi,<br>Dźwiękiem mocnym, dźwiękiem powszednim<br>Rozdzierają wieczność pacierzem.<br><br>2. Tym, którym w serce zagląda<br>Krzew miłości - pali i kłuje -<br>O świcie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego