maksymalna dla wszystkich bez wyjątku, przeto król, gdy wyznaczał według uznania okup za śmierć swojego gasinda, nie mógł przekroczyć pułapu 300 solidów. Sformułowanie, że przy wergeldzie wyższym od minimalnego należało za każdym razem ocenić, "w jaki sposób wynagrodzenie ma wzrastać aż do 300 solidów" pozwala domyślać się pomiędzy określonym w edykcie minimum i maksimum przynajmniej jednej jeszcze, pośredniej stawki wergeldu. Przemawia za tym również terminologia, która zakłada stopniowanie. Określenia "najmniejsi" (minimi) i "pierwsi" (qui primi sunt) sugerują istnienie średniego szczebla.<br> Sugestię tę potwierdza późniejszy o dwa lata edykt Liutpranda skierowany do urzędników odpowiedzialnych za mobilizację pospolitego ruszenia (rozdział 83). Kiedy trzeba