chłopskiego typu. Liutprand wyrażał się o nich jasno: minimi homines, którzy nie mają własnego domu ani ziemi, ale muszą iść na wojnę. Pod tym względem nic się nie zmieniło. W czasach Astulfa, podobnie jak w czasach Liutpranda, obowiązek służby wojskowej nie był oparty na kryteriach majątkowych. Od ludzi określonych w edykcie terminem minores wymagano posiadania łuku i udziału w wojnach nie dlatego, że byli majętni, lecz dlatego, że byli wolnymi Longobardami. Astulf nie zmienił tej tradycyjnej zasady.<br>Również podział wojowników na trzy kategorie oraz rodzaj uzbrojenia każdej z nich nie wydaje się rewolucyjną nowością wprowadzoną dopiero w 750 r. Minores, którzy