akt prawowitej zemsty i nie podlegało karze. Wykorzenienie tego odwiecznego zwyczaju musiało być niezwykle trudne. Dlatego król uznał, że w tym wypadku nie wystarczy po prostu znieść zasadę bezkarności mściciela i poddać go, jak każdego zabójcę, procedurom sądu, wróżdy i pojednania przez wergeld. Za zemstę na niewinnych osobiście krewnych winowajcy edykt Eadmunda ustanowił drakońską karę, stosowaną za najohydniejsze zbrodnie, których nie można było okupić: banicję, czyli wyjęcie spod prawa, wypędzenie spomiędzy ludzi i powszechną wróżdę ze strony króla i "wszystkich jego przyjaciół" oraz całkowitą konfiskatę mienia. O podobnej karze mowa na wstępie praw Frostathingu. Władza królewska i Kościół musiały imać się