administracyjni egzekutorzy to w Prawie salickim instytucje rozdzielone. Centenarius działał w sferze wiecu i sądu, w obrębie wspólnoty. Z hierarchią królewskich administratorów i pachołków, to jest grafem i sacebaronami nie miał on jeszcze nic wspólnego. Owszem, wyegzekwowanie sądowych orzeczeń wymagało czasem administracyjnego przymusu, trzeba było zatem mieć pod ręką jakichś egzekutorów. Pilnowano jednak, by ich obecność na mallobergu nie wykraczała poza niezbędne minimum: "Na wiecu nie powinno być więcej niż trzech sacebaronów" (Sacebarones vero in singulis mallobergis plus quam tres non debent esse)8 . O tym, żeby ktoś z tego grona mógł tam wystąpić w roli mistrza ceremonii nie było oczywiście