jest taka prosta. Nie chodzi już o radykalne zmiany polityczne i społeczne. Po prostu w pierwszych powojennych latach nie potrafiłem jeszcze dojrzeć owego dominującego typu współczesnego bohatera. Wszystko wydawało mi się płynne, skłócone, tymczasowe; niewzruszone, zda się, pojęcia i wartości uległy zachwianiu i dewaluacji, a przyniesione przez Armię Czerwoną - zupełnie egzotyczne. Nie umiałem się w tym wszystkim połapać. Cieszyłem się z wywłaszczenia dziedziców i fabrykantów, ale nie mogłem zrozumieć języka, tak teraz oczywistego, którym przemawiano do mnie z plakatów i gazet. Przyznać muszę z ręką na sercu, że nie byłem pewien trwałości nowej władzy. Cóż... po prostu nie patrzyłem z lotu