od strony właśnie "sposobów istnienia", zwłaszcza tych, które są dla niego konieczne. Heidegger rozróżnia między analizą typu <foreign>existenziell i existenzial</>: między analizą egzystencyjną i egzystencjalną. Przykładem pierwszej jest Jaspers, przykładu dla drugiej ma dostarczyć on sam. Bo "natura" człowieka to Logos sposobów istnienia, a nie Logos działania, przeżywania, reagowania. Analityka egzystencjalna stawia sobie jako zadanie: fenomenologiczny opis wewnętrznego Logosu sposobów istnienia Dasein (człowieka), zarówno w jego aspekcie formalnym i statycznym, jak w aspekcie dynamicznym, czasowym, <page nr=192> możliwościowym. Nowa postawa badawcza przynosi jako konsekwencję nowe ujęcie "istoty" egzystencji. Z ujęcia poprzedniego pozostaje tylko jedno - myśl o autokreacji i zakładane w niej pojęcie procesu