łatwe wyjście z bezradności... Był sfilmowany ten wieczorek poetycki... To też pewien kompromis wobec nieporadności piszącego obserwatora. Czy spodziewał się tylko pochwały? Przecież pisał, żeby prowokować, pisał coś, co miało być niebywałe, inne, wymykające się, gorszące... przecież to pisanie jest chyba jakąś reakcją na potulność, na bezradność w świecie, na egzystencjalną niesamodzielność, na wieczne prowadzenie za rączkę,<br> &lt;page nr=249&gt;<br> na wieczne odrabianie zadań... Mówię Michałowi: przeczytaj Bernharda, będziesz zachwycony... Malina mówi: ale on ma tyle lektur obowiązkowych, on nie nadąża z obowiązkowymi lekturami. On nie nadąża - więc trzeba go chronić przed nadmiarem świata. Wtedy on pisze i wyłania z siebie tylko ten nadmiar