z niewielkim opóźnieniem w stosunku do Prus, pod koniec lat osiemdziesiątych. Mimo to położenie robotników było w Galicji chyba jeszcze gorsze niż w pozostałych zaborach, a to ze względu na rozproszenie zakładów, szeroko stosowane chałupnictwo i ciążącą na rynku rezerwową armię pracy. Płace realne spadały tu często poniżej minimalnych kosztów egzystencji.<br>Szybko rosnąca liczba proletariatu mogła dawać mu poczucie siły, rosnący ucisk budził chęć walki o ludzkie prawa. Lecz klasa robotnicza jako całość bardzo była jeszcze daleka od jednolitości, istniała też ogromna przepaść między świadomością dawnej kadry robotniczej w niewielu najważniejszych zakładach a brakiem świadomości tysiącznych rzesz, które ledwie w ostatnich