środowiska stał się przyjęty po drugiej wojnie światowej system kierowania, zarządzania i planowania.<br>System określający cele rozwoju społeczno-gospodarczego i środki na ich realizację, formułował mechanizmy podejmowania decyzji oraz tworzył rzeczywiste mechanizmy funkcjonowania gospodarki i społeczeństwa. Omawiany tu system nie liczył się z naturalnymi uwarunkowaniami przyrodniczymi kraju oraz wywoływanymi skutkami ekologicznymi i społecznymi.<br>Uznawany był priorytet rozwoju przemysłu, przede wszystkim wydobywczego i ciężkiego.<br>Przyjęty model rozwoju gospodarczego kraju charakteryzował się:<br>- dużą zasobochłonnością,<br>- dużą energochłonnością i kapitałochłonnością,<br>- ekstensywnym wykorzystaniem terenów przez pochopną lokalizację obiektów w miejscach o najkorzystniejszych walorach techniczno-ekonomicznych, co pociągało za sobą wzrost kolizyjności funkcji w stosunku do środowiska