roli którą tu gra. Wiem, że w tej chwili jest naturalna, jest sobą. Niepewność wyzwala potok słów, które płyną z jej ust. Nie myśli, nie reżyseruje, nie gra tego o czym mówi. Pozwalam jej na to. Słucham uważnie. Nie czas na wyciąganie wniosków. To bardzo interesująca opowieść.<br>Wiem że jest ekscentryczna. Uwielbia być w centrum zainteresowania. Nie sposób jej nie zauważyć. Potrzebuje uwagi, choćby iskierki zainteresowania - daję jej to - zadaję pytania, z czasem coraz bardziej dociekliwe. To przekonuje ją o moich dobrych intencjach.<br>Wcześniej była zagubiona, lecz postrzegając moje zainteresowanie jej historią ożywia się. Dostarcza mi wszelkich szczegółów. Jak zwykle jest