nie to, co dzierżawa!<br>- Pewno... pewno! - przytakiwał pan Ksawery w roztargnieniu.<br>Tu pułkownik Oborski ocknął się nagle z odrętwienia, w jakim był pogrążany wskutek całkowitej swojej neutralności, sumiennie przestrzeganej w tego rodzaju jak dzisiejsza sytuacjach. Spojrzał na zegar wiszący w rogu kancelarii.<br>- Ależ ty, Wicuś, gościa tak szanownego publicznymi rzeczami ekscytując, o podwieczorku zgoła zapominasz!<br>- Jak Bóg miły! - dźwigał się z fotela pan Czartkawski. - Darujże, panie Ksawery; sąsiedzie, roztargnienie! I proszę, pozwól z nami na skromną, gospodarską kawę...<br>Za czym wśród ceregieli i ostentacyj zawiódł gościa do jadalni. Nastąpiły ukłony i nóg szarmanckie szurganie, bo wraz zjawiły się u stołu - "sfrunęły