zamilkli. Przestali pisać nagle, równocześnie i ostatecznie pod koniec pierwszej wojennej zimy. Następne wiadomości o losach czternastu i pół tysięcy oficerów &lt;name type="org"&gt;Wojska Polskiego&lt;/name&gt; i innych funkcjonariuszy państwa rodziny miały powziąć dopiero na wiosnę 1943 roku, już nie z listów, lecz z list katyńskich ogłaszanych przez Niemców w miarę identyfikacji ofiar ekshumowanych z dołów śmierci w lasku pod &lt;name type="place"&gt;Smoleńskiem&lt;/name&gt;.<br>Ci z Polaków, którzy nie zaznali okupacji radzieckiej, a jedynie hitlerowską, w pierwszej chwili mieli wszelkie podstawy, by nie ufać niemieckim doniesieniom, że to &lt;name type="place"&gt;Związek Radziecki&lt;/name&gt; był sprawcą zbrodni. W centralnej &lt;name type="place"&gt;Polsce Katyń&lt;/name&gt; śmiało mógł być wzięty za usprawnione i zwielokrotnione wydanie masowych