operacje w nim dokonywane wymagają mikroodcinków temporalnych. Siedzący w miejscu operator (powiedzmy - narrator) prowadzi ograniczone sprzętem i programem eksperymenty badawcze (narracyjne). W wirtualnym świecie komputera pojawia się mikrodzieło. Na powierzchni widzimy tylko wynik; zawrotny ruch w czasie pozostaje utajniony.<br>Czy tak powstaje nowa literatura naszych czasów?<br>Jej formułę podstawową stanowi eksperyment. Świadomość temporalna dotyczy już nie tylko "czasu akcji" - o tej często nie ma mowy - lecz aktywnej natury dzieła i jego tworzywa, języka. Nie reguły prawdopodobieństwa, lecz reguły obligatoryjnie wybrane dla realizacji konkretnego dzieła wyznaczają jego kształt. Powstaje poetyka "jednorazowych położeń" - każde zadanie, czy też każda gra musi wyznaczyć sobie własne