wyniku takiego zderzenia, czyli jak mówimy rozproszenia, wyrażamy przez wielkość zwaną przekrojem czynnym na rozproszenie. Odpowiada mu wielkość powierzchni tarczki, którą moglibyśmy związać z jednym z nukleonów, o tej własności, że drugi nukleon uważany za punktowy dozna rozproszenia, gdy przejdzie w jej obszarze (rys. 4.10a). Przekrój czynny możemy wyznaczyć eksperymentalnie, mierząc licznikiem cząstek liczby nukleonów rozproszonych w różnych kierunkach (rys. 4.10b). Z drugiej strony, znając oddziaływanie między nukleonami ze studiów własności deuteronu, możemy ten przekrój czynny obliczyć teoretycznie. Okazało się, że obliczona wartość przekroju czynnego na rozproszenie neutronów na protonach jest wyraźnie różna od wartości zmierzonej. Świadczy to o