trzeci próbuje zrelatywizować doświadczenie współczesności wobec języka i poetyki tekstu, stworzyć nowy, pozytywny obraz świata, jaki jest - względnego, nieoznaczonego, biegnącego w szalonym tempie, ale bogatego swą różnorodnością.<br>Pierwszy model ignoruje więc wzrost tempa, chowając bohatera w niszy biografii. Drugi konstatuje istnienie tempa i próbuje je wyrazić, ulepszając zastaną poetykę. Trzeci eksperymentuje, a podstawą eksperymentu jest głęboka świadomość języka.<br>Poetyka dwóch pierwszych modeli jest dość dobrze znana i opisana, więc poświęcę uwagę tylko poetyce modelu trzeciego. Najpierw jednak kilka zdań na temat koncepcji naukowych, współgrających - choć wektory odniesień skomplikowały się bardziej, niż w całej historii myśli - z tekstami realizującymi ów model.<br>Nauka