nad tym nie dlatego, aby wyciągać z zamierzchłej już historii grzechy owych lat. Zadaję sobie tylko pytanie, czy w istocie Kazimierz w stu procentach był przeświadczony, że to, co robi, przynosi korzyść sztuce i społeczeństwu. Myślę, że jednak tak. Była w tym naturalnie chęć pozbycia się piętna pochodzenia, jakby jakaś ekspiacja za winy swych przodków i pragnienie poddania swych czasów rzetelnemu osądowi. W jego przekonaniu rzetelnemu i prawdziwemu, bo był człowiekiem uczciwym. Lecz jakże się mylił! Ileż nasnuł opowieści o ciężkim wprawdzie życiu, lecz zdążającym w szybkim tempie ku jasnej przyszłości. Wszystko okazało się bluffem, na który dali się nabrać tylko