i consensus społeczny: nonsens przesądzał ostatecznie, że niczego nie można załatwić.&lt;/&gt;<br> - &lt;q&gt;To jest oczywiście nonsens?&lt;/&gt; - mówił urzędnik - &lt;q&gt;ale takie są przepisy?&lt;/&gt;. I rozkładał ręce. Jeśli urzędnik był decydentem szczebla dostatecznie wysokiego, argument brzmiał: - &lt;q&gt;to oczywiście jest nonsensem, ale obiektywna konieczność zmusza nas do tego?&lt;/&gt; - i również rozkładał ręce.<br> Dlatego właśnie eksportujemy surowy węgiel a nie produkty karbochemii, sprzedajemy surowce a nie myśl techniczną i technologię, w gospodarce rolnej wierzymy w cuda i dzieworództwo matki - ziemi itd., itp. Każdy dorosły obywatel PRL wymieni ze swojego podwórka parę głównych i pobocznych nonsensów, które pokornie respektuje.<br> Dlaczego tak się dzieje? Spróbujemy zacząć, od przyczyny