postrzegania ich jako faktycznej elity ("Drugie życie", 1971).<br>Wydaje się, że właśnie przy analizowaniu większych grup, silniej niż w badaniu sytuacji jednostek uwidacznia się ogromna wada tego audytoryjnego aspektu układu odniesienia. Trudno mówić o faktycznej, pełnej zgodności wartości czy kryteriów porównawczych, lecz właśnie mechanizm ponadindywidualnej presji ujednolica zachowania i ogranicza ekspresję indywidualnych preferencji i "dewiacji". Pełni on funkcję integracyjną i zapewnia kontynuację swoistej tradycji grupy. Jednakże w przypadku znacznej mobilności i dynamizmu kulturowego grupy czy społeczeństwa na plan pierwszy wysuwać się może porównawczy aspekt ich ethosów. Interesujące byłoby zbadanie tego, jak ogólne, historyczne procesy wpływają na autonomizację jednego z aspektów ethosu