sposobów perswazyjnego zwalczania przeciwnika - czy to<br>osobowego, czy abstrakcyjnego - stąd tendencja do szokowania<br>drastycznością, przesadą, do przemieszania polityki z seksem, do<br>ukazywania tego, co intymne, zakompleksione, wstydliwe w świetle<br>reflektorów drwiny i autodemaskatorstwa: wszyscy jesteśmy tacy sami,<br>ale kiedy dowiemy się, jacy jesteśmy, powstaje szansa na przemianę,<br> - lekceważenie tradycyjnych środków ekspresji teatralnej:<br> "Jeżeli nie ma się nic do powiedzenia, nie robi się nic<br>interesującego, nawet przy znakomitej znajomości techniki. Jeśli nie<br>zna się techniki, lecz chce się coś powiedzieć, zastosowane środki<br>stają się spontaniczne, nowe, owocne",<br> - nurt psychodramy; teatr hippisów przybrał też w wielu przypadkach <br>postać psychodramy przez łączenie ekspresji osobowości