szczególnym przypadkiem są sceny grozy i okrucieństwa) prowadzą - przynajmniej u pewnej grupy dzieci - do zachowań, które inaczej by się nie pojawiły, bądź wystąpiły w słabszej formie. To stwierdzenie zaprzecza głoszonym poglądom o "kathartycznym" efekcie scen grozy i okrucieństwa, tzn. jakoby dostarczały one przeżyć zastępczych i w ten sposób wyładowywały nagromadzane elementy agresji. Empiryczne argumenty na rzecz tezy o "oczyszczającym" wpływie takich scen zebrali w swej książce Television and Agression dwaj znani jej propagatorzy-psychologowie amerykańscy S. Feshbach i B. Singer [1971]. Na podstawie swych badań stwierdzili, że chłopcy, którzy oglądali sceny agresywne w telewizji manifestowali znacznie mniej agresji wobec rówieśników i