przed nękającymi je drapieżnikami. Wypowiedziano więc wojnę wszystkim wilkom, kojotom, pumom, rysiom i orłom. Nie oszczędzono nawet skunksów, borsuków i szopów. Do 1921 roku zginęło prawie 600 sztuk różnych drapieżników. Problemy z niedoborem zwierzyny skończyły się, gdy poszerzono obszar rezerwatu. Zaczęły się za to kłopoty z ich nadmiarem.<br>W wyniku eliminacji drapieżców została zachwiana równowaga ekosystemu. Przegęszczone populacje roślinożerców zaczęły niekorzystnie wpływać na pastwiska, rozdeptując je ponad miarę. Ponieważ park jest zbyt mały, by &lt;orig&gt;reintrodukować&lt;/&gt; tu większe drapieżniki, zaczęto stosować odstrzały redukcyjne. Jednak opinia publiczna niechętnie przygląda się polowaniom w parku narodowym, bez względu na to, jak się je nazywa. W