których niepodobna zinterpretować jako poszczególnych przypadków innej, pierwotniejszej potrzeby. Okoliczność ta wydaje mi się nadzwyczaj ważna. Można by sądzić, co prawda, że pewne zjawiska ujawnione przez psychologię głębi są bardziej pierwotne i oświetlają doświadczenie obojętności jako swój derywat; że na przykład regresja lękowa, która rodzi nostalgię za powrotem do sytuacji embrionalnej, za wejściem ponownym w opiekuńcze łono matki i za uwolnieniem kompletnym od odpowiedzialności za życie - że więc ona właśnie rozbudza doświadczenie świata jako obojętnego; można by sądzić podobnie, że instynkt śmierci, pragnienie zupełnego zrównania napięć zrodzonych przez sam fakt życia organicznego, tłumaczy ów wygląd świata jako obojętnego. <br>Wydaje się wszakże