stało się wykorzystanie znacznie szerszej sfery nauk i metanauk poznawczych, takich jak: filozofia, etyka, estetyka itp. Dzięki temu badania percepcyjne - nawet tak wyraźnie ukierunkowane ku empiryzmowi, jak różnego rodzaju ujęcia behawioralne lub socjologiczne - nie mogą abstrahować od pytań egzystencjalnych o "wartość", "piękno", "dobro" itp. Być może, że w powiązaniu ścisłej empirii z metafizyczną zadumą tkwi urok i siła przyciągająca badań percepcyjnych. Percepcja wizualna w znaczeniu kantowskim jest swojego rodzaju synopsją, podświadomym łączeniem wrażeń i spostrzeżeń w całościowe wizje, czyli subiektywnym organizowaniem i porządkowaniem świata przez podmiot (rys. 3). Z punktu widzenia psychologii postaci (Antrop 1988) postrzeganie wizualne podlega pewnym zasadom, głoszącym