Jeżeli zaś w tym miejscu przypomnieć tezy o - z jednej strony - wzrastającej roli grup nieformalnych w sferze uczestnictwa kulturalnego a - z drugiej - o znacznie wolniejszej dynamice zmian w mikrostrukturze w porównaniu z przeobrażeniami makrospołecznymi, to w efekcie uzyskamy kolejną istotną wskazówkę z zakresu zarówno technik badawczych, jaki też interpretacji materiału empirycznego.<br>Wprowadzone z powyższych rozważań wnioski, potwierdzające dość powszechne przekonanie o istotnej roli mikrostruktury w płaszczyźnie kulturalnego uczestnictwa, pozostają w sprzeczności z realnymi możliwościami penetracji socjologa w tej sferze. Obserwacja uczestnicząca, analiza dokumentów osobistych czy inne techniki nie są właściwymi metodami w badaniach obejmujących większe zbiorowości: mogą najwyżej dostarczyć materiału uzupełniającego