zaczął wybierać starannie i wybrednie. W 1980 roku Paul Schrader zaangażował go do "Amerykańskiego żigolo" - filmu, w którym jego sława łamacza serc i łóżkowego rekordzisty znakomicie korespondowała z przypisana scenariuszem charakterystyką głównej postaci. Był to wielki sukces, ale i moment, w którym Gere powiedział sobie "dosyć" i zaczął szukać innego emploi. W 1982 "Oficer i dżentelmen", w 1983 "Breathless" (remake "Do utraty tchu"). W 1984 "Cotton Club" i "Król David".<br> Stawał się coraz bardziej sławny, ale i... coraz bardziej sfrustrowany. Męczył go już prasowy hałas wokół jego osoby, niezmywalna etykietka hollywoodzkiego Casanovy, świadomość, że ceny biletów rosną proporcjonalnie do liczby rozbieranych