paszport, który stempluje i oddaje z uśmiechem pełnym gracji. Następnie odwraca się za siebie i krzyczy:<br>- Taxi! Taxi, schnell! Prestissimo!<br>Krzyk wsiąka w gąbkę mroku.<br>- Zaraz tu powinien być.<br>Seamus wyrzuca walizkę na piasek. Jest to znak, że mogę już wysiąść. Salutuje, spycha czółno, wskakuje zgrabnie do środka i wiosłuje energicznie w kierunku ponurego łona okrętu.<br>Siedzę na walizce na pustym brzegu. Te nikłe światełka gdzieś w głębi lądu przypominają mi okolice Plymouth. Być może jest to Nowy Jork, w którym sieć elektryczna uległa awarii. A jednak wiem, że tam gdzieś w głębi jest, na przykład, "rodzinne" miasto Maxofskiego, że jest