Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
samobójczą śmiercią. Pouczający dla widza obraz tworzyła cała seria zdrad, w które wplątany został bohater. Nie ma zdrady pojedynczej i tylko jednej krzywdy – zdawał się mówić autor. Z tego ciągu zła może nas wyzwolić jedynie akt poświęcenia i przebaczenia.
Gliński „tak we względzie trafionych obrazów, jako i wrażeń energicznych, do rzędu lepszych trajedii bezsprzecznie należy" – napisał w początku lat trzydziestych niemiecki recenzent. I chociaż w autobiografii Wężyk wyzna: „uczyniono ze mnie prawie bez mojej wiedzy dramatycznego pisarza" – nie ma racji. Rację mieli natomiast chwalący sztukę recenzenci, widzowie oklaskujący z zapałem tragedię i jej autora, rację wreszcie
Gliński „tak we względzie trafionych obrazów, jako i wrażeń energicznych, do rzędu lepszych trajedii bezsprzecznie należy" – napisał w początku lat trzydziestych niemiecki recenzent. I chociaż w autobiografii Wężyk wyzna: „uczyniono ze mnie prawie bez mojej wiedzy dramatycznego pisarza" – nie ma racji. Rację mieli natomiast chwalący sztukę recenzenci, widzowie oklaskujący z zapałem tragedię i jej autora, rację wreszcie
samobójczą śmiercią. Pouczający dla widza obraz tworzyła cała seria zdrad, w które wplątany został bohater. Nie ma zdrady pojedynczej i tylko jednej krzywdy – zdawał się mówić autor. Z tego ciągu zła może nas wyzwolić jedynie akt poświęcenia i przebaczenia.<br> Gliński „tak we względzie trafionych obrazów, jako i wrażeń energicznych, do rzędu lepszych trajedii bezsprzecznie należy" – napisał w początku lat trzydziestych niemiecki recenzent. I chociaż w autobiografii Wężyk wyzna: „uczyniono ze mnie prawie bez mojej wiedzy dramatycznego pisarza" – nie ma racji. Rację mieli natomiast chwalący sztukę recenzenci, widzowie oklaskujący z zapałem tragedię i jej autora, rację wreszcie
