niezmienniczość teorii względem transformacji Lorentza, otrzymać rozwiązania zależne od czasu. Pokażemy na koniec, że klasyfikacja takich rozwiązań jest związana z zachowanym prądem. <br>&lt;page nr=73&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>Równanie to bardzo przypomina równanie Newtona dla cząstki poruszającej się w potencjale -V ) z x jako czasem i . jako współrzędną. Mnożąc to równanie przez <br>&lt;gap&gt;<br>&lt;page nr=74&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>Stała Mc ma interpretację energii (masy) spoczywającej cząstki. Taka interpretacja równań interpolujących wynika z faktu, że rozwiązania te mają niezerową gęstość energii jedynie w małym obszarze rzędu 1/m, więc obserwator badający taki obiekt ze zdolnością rozdzielczą gorszą niż 1/m traktowałby go jako spoczywającą "cząstkę" o masie równej całkowitej energii, czyli Mc. <br>Interpretacja taka