bałagulstwem, baragulstwem, baragolstwem, bałagulizmem, bałagulią lub bałagulszczyzną. Najtrwalszy ślad pozostawiło w języku. Bałaguła, jak podają słowniki, to w sensie przenośnym określenie junaka, zawadiaki, hulaki, oczajduszy, koniarza, bałamuta, niedbalca, a także - postępowca (dodajmy, że tym mianem na początku XX wieku określano w Kijowie młodych artystów-skandalistów: Iwaszkiewicza i Osterwę).<br>Ekspresja cytowanych epitetów uświadamia, że mamy do czynienia z najdosłowniej pojmowanym "ruchem młodzieżowym". Ruchem ekstatycznym, konwulsyjnym, bezkierunkowym. Z zaprzeczeniem porządku opisanego przez Vincenza:<br>Nie sztuka to przebywać wielkie przestrzenie w długim czasie, a wciąż bez przerwy z kopyta rwać, jak to się praktykuje na jakiejś niesamowitej Syberii. To właśnie sztuka właściwie na Pokuciu