jednak wielka przyjaźń, która przetrwała aż do końca życia obojga, już po wojnie. Nie stronił natomiast od przygód, w które angażował się może nie tyle sercem, ile niezwykle chyba wyczulonym zmysłem piękna i nieustającym na nie zapotrzebowniem. Czynił to zresztą nader dyskretnie. O tym jego wyczuleniu na uroki kobiet świadczy epizod, w którym bardzo wyraziście rysuje się sylwetka Cezia. Było to pod koniec lat trzydziestych. Z macochą i z Witoldem wybieraliśmy się ich Oplem na weekendową przejażdżkę w towarzystwie Cezia. Podczas tankowania samochodu na Placu Piłsudskiego wysiedliśmy z wozu i stanęliśmy sobie, Cezio i ja, opodal. Patrzyliśmy na przepływający chodnikiem strumień