ludowość stylizowanej sztuce. Ją zauważono jako "wdzięczną młodość". Wszystko pysznie, tylko granie w Starym Teatrze trzeba było pogodzić z zajęciami w szkole na trzecim roku, niewielkimi epizodami w Teatrze Telewizji, jeszcze wtedy nadawanym "na żywo", i zdjęciami w Łącku do filmu Kluby. A za chwilę w tym natłoku zajęć zmieścić epizod w filmie Tadeusza Konwickiego Jak daleko stąd, jak blisko. No i najważniejsze - swoją pierwszą wielką miłość.<br> Zaczęły się podróże pustymi, nocnymi pociągami - słota czy deszcz, mróz czy upał. Nikogo nie obchodziło, że takie jazdy są po prostu dla młodej dziewczyny niebezpieczne. Kiedyś do przedziału wtargnęło kilku pijanych wyrostków. Ale d