bez wątpienia bardziej atrakcyjne niż głośny przed laty Upadek, a nawet Dżuma. W przypadku Jorge Luisa Borgesa eseistyka okazuje się równie ważna, jak liryka i nowelistyka (granice między nowelą, esejem, a nawet poematem prozą Borges świadomie zresztą zaciera). Witolda Gombrowicza Dziennik, który udaje najrozmaitsze gatunki, ale nade wszystko jest jednak esejem, uważamy zazwyczaj za dzieło, w którym pisarz wypowiedział się najpełniej.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Chciałbym zamknąć ten krótki przegląd wraz z końcem 1996 roku. Oznacza to, że przekraczając nieco zakres powinności historyka literatury będę zmuszony uwzględnić także nowości wydawnicze. W dziedzinie eseju jest ich zresztą bardzo mało. A jeśli już się zdarzą, elitarny gatunek