praktycznie jedynym sposobem, żeby znaczna liczba ludzi mieszkających w rozmaitych miejscach mogła spotykać się w regularnych odstępach czasu w określonym miejscu.<br>Istotny był nie tylko wzgląd praktyczny, czyli skuteczna technika porozumiewania się co do czasu. Dla barbarzyńców niebo było czymś więcej niż dla nas zegarek z kalendarzykiem. Z przenikliwością godną etnografa Tacyt zauważył również magiczne i mitologiczne tło terminów wiecowych. Germanie wierzą - pisał - że nów i pełnia to pomyślna wróżba dla podejmowania działań, auspicatissimum initium agendis rebus. Wierzyli w to również Słowianie. Jeszcze na początku XX w. rozpowszechniony był na Słowiańszczyźnie obyczaj siewu "pod pełnię" lub o nowiu, a także odbywania