wady charakterów, tak istotne z aktorskiego punktu widzenia. <br>Zdecydowanie bardziej udane było wcześniejsze spotkanie z Laco Adamikiem w Starym Teatrze w pracy nad rolą Elżbiety de Valois w romantycznym Don Carlosie Fryderyka Schillera. Francuska księżniczka poślubiona staremu hiszpańskiemu władcy Filipowi, w surowych murach Escurialu i w ryzach panującej tam sztywnej etykiety, czuła się jak ptak uwięziony w złotej klatce. Zwłaszcza że jej młode serce odwzajemniało wielkie uczucie pasierba Don Carlosa. W pięknych romantycznych tyradach głos Elżbiety rozwibrowany namiętnością zyskiwał walor poezji zdolnej przemieniać rzeczywistość. Uczucie dwojga kochanków, których życie podporządkowane zostało prawom absolutnej monarchii, było tym większe, że należało do istot