się w dużym stopniu na słowie mówionym, a nie pisanym. Laury cenionego &lt;page nr=19&gt; w okolicy gawędziarza były bardziej nęcące od sławy pisarskiej; o powodach takiego stanu rzeczy, wynikających z traktowania literatury jako zabawy, wspominaliśmy już poprzednio.<br>Rozrywkę znajdowano przede wszystkim w piśmiennictwie opartym na fikcji literackiej, wabiącej czytelnika sensacyjną i awanturniczą fabułą. Stąd też między innymi brało się powodzenie rozmaitych opowieści miłosnych, stanowiących spolszczoną wersję wątków zaczerpniętych z dziełek hiszpańskich, włoskich i francuskich autorów. Czyż mogły sprostać tej konkurencji diariusze, o których twórcach z wyraźnym lekceważeniem (i niejaką zresztą przesadą) pisano: "Boże im odpuść, mało co nam umieją, tylko o powierzchownych rzeczach