kogoś lub czegoś, dzieje przygód, tego, co komuś czy czemuś się przytrafiło, które ostentacyjnie zrywają z zasadą prawdopodobieństwa, i to nie tylko w wypadku fabuł ułożonych przez Hiperwymyślacza Absolutnie Dowolnych Historii.<br>Historie, których zadaniem jest pouczenie i zabawianie odbiorcy, a estetyczną normą - kunsztowność kompozycji i atrakcyjność fabuły, to w istocie fabulacje, zapomniany typ opowieści, jaki jednak za sprawą niektórych pisarzy postmodernistycznych doczekał się rehabilitacji w najnowszej prozie.<br>Dla postmodernistów fabulacja stanowi dogodne narzędzie kompromitacji konwencji przedstawiania, właściwych dla wszelkich odmian weryzmu: jej morał jest najczęściej anty-morałem (morałem "na opak" lub stwierdzeniem niemożliwości jego postawienia), jej humor i ironia służą parodii