miejsca na bajki i czarodziejstwa.<br>A jednak pociągała mnie strona podwórza i tajemnica parkanu, której nigdy nie próbowałam poznać, bo chciałam, żeby trwała zawsze - zwłaszcza wtedy, gdy wracałam już na kolację do domu kuchennymi drzwiami, które były tak beznadziejnie rzeczywiste jak cała ta okolica kuchennych szaf, stołów obitych ceratą, rozpalonych fajerek i pogrzebaczy, wiadra na śmieci i zlewu.<br>Rzeczywistość była utrapieniem. Czy dlatego zapełniałam ją Gorgonami i subiektami ze sklepów cynamonowych? Może nawet jajecznica dla pana Weingartena należała do błogiej nierzeczywistości?<br>I wróciła stamtąd na zawsze, a dwie żydowskie dziewczynki wciąż kiwają na mnie z podwórka. "Znów się istnieć uparły - jak