nie był tym zbytnio zaskoczony. Grzelczak wspomina, że Ola Banasiak kilka miesięcy wcześniej na ochotnika zgłosiła się do opieki nad chorymi podczas szalejącej wówczas epidemii choroby Heinego-Medina. Koleżankom z oddziału opowiadała, że zawód wybrała sobie już jako 13-latka, gdy złamała nogę i pierwszy raz zobaczyła siostry w wykrochmalonych fartuchach. Trzy lata później rzuciła naukę w gimnazjum i wyjechała do Piły na półroczny kurs pielęgniarski. Skończyła go z wyróżnieniem, zaczęła pracę w Poznaniu. I tu spotkał ją Czerwiec. <br><br>Na pamiątki po nim można się dziś natknąć niemal na każdym kroku. Tablice na ścianach budynków, pomnik na placu Mickiewicza. Imieniem 13