ile mi wiadomo, jest decyzją bez precedensu w dziejach Cannes.<br><br>&lt;tit&gt;Krzyże na śmietniku&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Wiarołomni - bergmanowski moralitet w reżyserii Liv Ullmann&lt;/&gt;<br><br>Najbardziej oryginalnym dziełem tegorocznego festiwalu był szwedzki film Roya Anderssona "Piosenki z drugiego piętra", wyróżniony ostatecznie Nagrodą Specjalną Jury, choć może zasługiwał nawet na coś więcej. Reżyser, przyznający się do fascynacji Bunuelem, podobnie jak nasz Marek Piwowski, używa aktorów amatorów, głównie emerytów rozmaitych profesji, których łączy to, że wszyscy są brzydcy, nieforemni i w ogóle rozpaczliwie nijacy. Nieszczęście jest wymalowane na ich twarzach. Do stołu siadają z bolącym brzuchem, do łóżka idą pełni obrzydzenia do leżącego obok współmałżonka. Beznadziejny jest też