powtarzał w 1978 roku Błoński - zarazem ktoś taki, kto godzi się z faktem, iż przyjdzie mu bronić ich "w warunkach zaciekłego współzawodnictwa".<br> Jednakże - jak można było wyczytać z tekstu Błońskiego - w akcie krytycznym samo dawanie wyrazu swoim opiniom jest zarazem czymś więcej aniżeli tylko folgowaniem własnym kaprysom, literackim fobiom czy fascynacjom. Jest bowiem zarazem obroną "wszystkiego, co w - zawiłych relacjach między nadawcą a odbiorcą dzieła - niesie możliwość rozumienia", ale jest również wymogiem "reprezentowania racji Innego".<br> W roku 1972, a więc w roku kiedy powstał cytowany tu tekst Błońskiego, owa figura "Innego", "którego artysta chciałby pochłonąć i od siebie uzależnić", kryptonimowała nie