nie została ustabilizowana. Młoda republika hiszpańska nie mogła uporać się z rebelianckimi dążeniami skrajnej prawicy, a i sama broniła się usilnie przed groźbą rewolucji socjalistycznej. We Francji, sytej zwycięstwa 1918 r. (gdzie zresztą przebieg kryzysu był stosunkowo łagodny), szczycącej się tradycją liberalno-demokratyczną, do głosu dochodziły żywioły faszystowskie. Krzyż Ognisty, faszystowska organizacja <name type="person">pułkownika de La Rocque'a</>, odgrażał się, że zrobi porządek na wzór Mussoliniego i Hitlera. Nawet w Anglii, tak dalekiej, zda się, od wszelkich tendencji faszystowskich, coraz bezczelniej występowali naśladowcy i entuzjaści Hitlera. <name type="org">Czarne Koszule</> <name type="person">Oswalda Mosleya</> czy <name type="org">Imperial Fascist Guard</> dwudziestodwuletniej <name type="person">Unity Milford</> nie stanowiły zapewne poważniejszej groźby dla