punktami i porównaniu ich z wielkościami projektowanymi. Bardziej rozwinięty sposób kontroli polega na niezależnym wyznaczaniu (wytyczaniu) tych samych punktów z innego stanowiska, a następnie pomiarze bezpośrednim odległości między wytyczonymi punktami i porównaniu wielkości otrzymanych z pomiaru z wielkościami projektowanymi (rys. 4.1).<br>Regularne osnowy realizacyjne zakłada się w postaci regularnych figur geometrycznych, najczęściej kwadratów lub prostokątów o orientacji zgodnej z głównymi osiami inwestycji (rys. 4.2). Osnowy regularne mogą być zakładane jedną z dwóch metod. Pierwsza z nich to &lt;HI rend="italic"&gt;metoda bezpośredniego tyczenia&lt;/HI&gt;, w której poprawki do wstępnie wytyczonych punktów są wyznaczane na podstawie pomiaru określonych elementów tej osnowy oraz prostych obliczeń