Traktowano je jako pamiątki z dawnych, dobrych lat. Są to w istocie rzeźby, które dawniej występowały tylko w tej postaci, natomiast po ostatniej wojnie uzyskały pełniejsze możliwości rozwoju. Dawniej istniały tego typu tylko dzieła mistrzowskie, wykonywane raz w życiu, na egzaminie (np. kapliczka z Rabki), po wojnie rozwinęła się produkcja figur Pana Jezusa, Matki Boskiej w Iłży i kilku innych ośrodkach w Kieleckiem. Znani rzeźbiarze, jak Stanisław Sowiński z Chałupek i Stefan Seweryński z Odrowąża, tworzyli także duże, ponad metrowej wysokości święte figury. <br>Konkursy i wystawy stały się zachętą do tworzenia figuratywnych kompozycji, ale też do masowej produkcji dekoracyjnych rzeźb, np