taflę powodował jej pękanie. Powstawały bardzo charakterystyczne rysy sześcio- lub trójramienne. To te badania pozwoliły postawić tezę o heksagonalnym układzie krystalograficznym. Obserwacje śnieżynek widzianych pod mikroskopem, a potem ich fotografie, potwierdziły te przypuszczenia. Kropkę nad "i" postawiły dopiero badania rentgenograficzne. Pierwszej analizy rentgenograficznej doczekał się lód w 1917 r.<br>Obecnie finezyjne metody rentgenowskich badań kryształów lodu są stosowane do wykrywania defektów w ich sieciach krystalograficznych. Wiodącym w tych badaniach stał się zespół stworzony przez profesora &lt;name type="person"&gt;Akiro Higashiego&lt;/&gt; z &lt;name type="place"&gt;Instytutu Niskich Temperatur Uniwersytetu Hokkaido w Sapporo&lt;/&gt;. Japońscy badacze odkryli, że niewidoczne gołym okiem defekty ­ zaburzenia położenia cząsteczek w kryształach lodu lodowcowego mają