i właściwie to nie będę w tym czasie myślał o wojsku. Myliłem się jednak. Czas minął niepostrzeżenie, a o wojsku myślało się niemal codziennie.<br>Więc po trzech miesiącach, 6 listopada wsiadłem w pociąg do Olsztyna. Wagony wypełnione były praktycznie poborowymi, takimi nieszczęśnikami jak ja. Szybko się z nimi zaprzyjaźniłem wyciągając flaszeczkę, po rozpiciu jej oni wyciągnęli swoje. Niestety jechali do Gdyni, a ja miałem przesiadkę w Olsztynie. Pożegnałem się z nimi i na wiotkich nogach, krokiem tanecznym odnalazłem pociąg do Szczytna. W pociągu tym spotkałem chłopaków jadących w to samo miejsce. W Szczytnie jeszcze czekaliśmy trochę na pociąg. W tym czasie