na wieś: trafiają tam oni do majątku ciotki narratora, zamożnej ziemianki. Miętus, który - jak pamiętamy - tęsknił zawsze do "parobka", destabilizuje stosunki między państwem a służbą. Rozdział czternasty i ostatni kończy się buntem "chamów", nasz bohater zaś ucieka i byłby całkiem szczęśliwy, gdyby nie to, że wdał się przypadkowo (?) w zdawkowy flirt z panną domu i teraz nie może się od niej odczepić. "Koniec i bomba ] Kto czytał ten trąba!" - zakończenie jak z dziecinnej rymowanki.<br>Jak widać, Ferdydurke ma pewne cechy powieści przygodowej czy nawet pikarejskiej. Bohater wpada niespodziewanie w przygody, awantury równie dziwaczne (więc ciekawe dla czytelnika) co niezborne, nieskładne. Przynajmniej